 German | Persian | English |
|
|
| Tehran - Iran | صفحه اول مقالات وبلاگ | |||||||||||
|
||||||||||||
به نظر كمي گيج و عصباني بود. چشم هايش بي قرار، اين طرف و آن طرف را، بي آنكه قصد و منظور خاصي داشته باشد، بر انداز مي كرد. آمد و نشست پشت ميزش، از روي ميز قلمي برداشت و با آن روي كاغذ سفيدي شروع كرد به نوشتن، باز سرش را بالا گرفت و از ته دل آهي كشيد، ميخواست به جاي اينكه چيزي بنويسد، چيزي بگويد، به نظرم مي خواست فرياد بكشد اما انگار ناگهان چيزي جلوي او را مي گرفت، نمي گذاشت فرياد كند، حرفش را بزند، اجازه نمي داد بنويسد. گيج و بي قرار بود و سر در گم. نگران بود و گاه چهره اش در هم فرو مي رفت، به فكر فرو مي رفت. روي ميزش پر بود از كتاب و مجله و كاغذهاي دست نوشته و تايپ شده، در اين ميان، گاهي يكي از آنها را بر مي داشت و زير لب چيزي مي گفت، صدايش را نمي شد شنيد، اما به نظر مي آمد كه آرام پيش خودش، جوري كه كسي متوجه نشود، غر غر مي كند. نتوانست خودش و صدايش را كنترل كند، بالاخره، صدايش را شنيديم: «عجب دنيايي شده است! قبلاً فكر مي كردم فقط به خارجي هاست كه رحم نمي كنيم، توي اين مملكت ما به خودمان هم رحم نميكنيم! توي همين شهر، توي همين اداره، ميان اين همه دوست و آشنا و همزبان، ما به خودمان هم رحم نمي كنيم!» - از جايش بلند شد، به كنار پنجره رفت و به دور دست ها خيره شد، در جستجوي چه چيزي يا چه كسي، آن زمان، متوجه نشدم. سكوت اتاق را فرا گرفت. از بيرون صداي رفت و آمد ديگر كاركنان، پچ پچ ها و حرف زدن ها و جا به جا شدن كشوهاي ميزها، كاغذها و پوشه ها مي آمد. - يكي از همكاران در راهرو فرياد زد: « من دارم مي روم تعاوني كسي نمي آيد؟!» - من داشتم چه مي كردم؟ آهان ... داشتم مطلبي مي نوشتم كه ناگهان اينطور ناراحت و مشوش، بي قرار و عصباني وارد اتاق شد. مثل هميشه - البته اين اواخر - صفحه كليد كامپيوترم را عقب زدم، قديمتر ها با قلم و كاغذ بيشتر سر و كار داشتم، قلم را كنار مي گذاشتم - اما الان چيزي حدود ده ، يازده سال است كه مطلبي اگر مي نويسم، همان زمان بروي صفحه نمايش كامپيوتر مي نويسم، به نظرم استفاده از خودكار و قلم براي زماني است كه بخواهم يادداشتهاي كوچكي براي خودم يا ديگران بنويسم. تكه كاغذ كوچكي از كنار دستم برداشتم و روي آن يادداشت كوتاهي براي خودم نوشتم : «تا آنجا كه يادم مي آيد، در ماه فوريه سال 2000 بود كه در مقاله اي به اين موضوع اشاره كرده ام و درباره آن چيزهايي نوشته ام- اين مقاله بايد در يكي از خبرنامه هاي سايت خودم بر روي اينترنت موجود باشد، يادم باشد كه درباره آن نيز بنويسم!» - يادداشت را به جلوي چشمم روي لبة مانيتور چسباندم و سرم را به طرف پنجره چرخاندم. هنوز همان جا ايستاده بود و كماكان زير لب با خودش حرف مي زد. از ميان سر و صداهاي اطراف نمي توانستم بفهمم چه مي گويد. پرسيدم:
|
© Copyright 1998 - 2019, Taban Khajeh Nassiri. All rights reserved. |
|
German | Persian | English |
|
|
| Tehran - Iran | صفحه اول مقالات وبلاگ | |||||||||||
|
||||||||||||
|
© Copyright 1998 - 2019, Taban Khajeh Nassiri. All rights reserved. |